Het is erg wisselend, soms heeft ze iemand gisteren nog gezien zonder problemen en moet ze vandaag ineens keihard huilen terwijl diegene dus lief tegen haar babbelt. Laatst was Sonja al een poosje binnen bij ons maar pas toen ze Fiona oppakte, ging ze huilen. Eenmaal bij een van ons, is ze snel weer rustig.
Op zich is eenkennigheid een gezonde ontwikkeling, het betekent namelijk dat Fiona nu gezichten uit elkaar kan houden en onze gezichten kan onthouden en vergelijken met andere gezichten.
Maar het is wel onhandig. Gelukkig heeft ze op het kinderdagverblijf maar twee leidsters, die zal ze vast snel herkennen.