Maandag ging ze naar de creche en kwam doodmoe en erg witjes thuis. Ze was erg hangerig geweest daar. De billen zagen wat minder rood. Dinsdag was ze nog witter. Ze had weinig gegeten en had nog steeds diarree. Op woensdagochtend vonden we haar in een heel vies bed. Ze had gespuugd aan het eind van de nacht en diarree van haar nek tot haar tenen. We hebben haar direct onder de douche gezet. De hele ochtend hing ze als een vaatdoekje op mijn schouder. Altijd op dezelfde manier: op haar knietjes op mijn schoot, armen omlaag langs haar buik en hoofd op mijn schouder, met haar gezichtje in mijn nek. Vaak legde ik nog een dekentje over haar heen. Ze voelde zich zo rot, dat ze zelfs nauwelijks huilde of mopperde. Aan het eind van de ochtend wilde ze wel weer wat eten maar dat kwam er direct weer uit. Na een telefoontje naar onze huisarts-assistente in Amsterdam hebben we ORS gekocht, maar die lustte ze niet. Gelukkig lustte ze wel de ORS die Sonja bij zich had. Maar ze dronk zo weinig dat ze daar nauwelijks wat van binnen kreeg. Af en toe was ze weer wat levendiger maar meestal hing ze slap op mijn arm en dommelde ze af en toe in slaap. Nog steeds diarree, elke keer haar hele broek vies. Ze werd al chagerijnig als ze gepoept had, want dan moest ze elke keer helemaal uitgekleed. Ze wilde niet onder de douche maar als ze er eenmaal onder stond, vond ze het zo fijn dat ze er weer niet uit wilde.
Donderdag was ze nog zieker, zo zielig. s Nachts sliep ze goed maar ze was elke keer vroeg wakker en overdag sliep ze weinig. Haar dikke buik was er binnen een week al af en ze was echt mager geworden!
Vrijdagmorgen werd ze vroeg wakker, om 5:00 uur, met enorme honger en vrolijk roepend om een fles. Ik heb haar een fles gegeven die ze snel naar binnen slurpte. Daarna had ze weer een overloopluier dus stond ze al om half zes onder de douche. Toch was ze blij want ze was uit bed. Al snel bleek dat ze aan het opknappen was. Ze was een stuk levendiger en ging weer spelen. Af en toe had ze weer last van haar buik en zakte ze wat in, dan kwam ze gauw weer bij mij hangen.
Vanaf zaterdag ging ze weer gewoon poepen en was ze vrolijk. Wel nog moe en dat merkten we vooral in snel piepen en gefrustreerd zijn en veel huilen en drammen. De privileges die ze tijdens het ziekzijn had (alle aandacht, steeds op schoot, eten wat je wilt en doen wat je wilt) zijn weer terug naar normaal en onze normale regels gelden weer, daar verzet ze zich tegen. Erg vermoeiend.
Morgen gaat ze weer naar de creche.