een paar dagen terug waren fiona en ik op de parkeerplaats, samen met een hoop buren. een groepje meiden speelde verstoppertje. na een tijdje de kat uit de boom gekeken te hebben wilde fiona ook wel mee doen. ze ging naar de groep en toen een meisje begon te tellen en de andere gingen rennen op zoek naar een schuilplaats ging fiona ook maar rennen. maar in plaats van ergens zich te verstoppen rende ze lachend rondjes. toen het meisje riep ik kom riep fiona giegelend hier ben ik.

toen ze zelf ging tellen werd het nog leuker. fiona ging op de grond zitten met haar handjes voor de ogen. 1..2..3..4...5..6..7..8...9..10...4..5...6...7...8...9..10.....5.....12..4...5...6..14... en ze telde maar door. tot een meisje riep je moet gaan zoeken. maar fiona weet niet zo goed wat dat nu eigenlijk is. ze kreeg hulp van anne. die ging mee tellen en toen riepen ze samen ik kom. en fiona rende in de rondte langs de meisjes die ze moest zoeken zonder ze echt te vinden.

een dag later wilde ze met mij verstoppertje spelen. ik telde tot 10 en riep ik kom. fiona onmiddelijk giegelend hier ben ik. daarna andersom. fiona vertelde me waar ik moest gaan staan omdat dat een goede plek was om je te verstoppen. een van de meisjes moet dat haar verteld hebben. dus daar ging ik staan en fiona vond me.

soms verstopte ik me ergens anders en dan kon fiona me nauwelijks vinden. en als zij zich dan ging verstoppen dan ging ze op mijn plekje staan. fiona vind het enorm grappig en ik ook!