Hij pakt de rammelaar vast en gaat zo hard mogelijk met zijn hele arm heen en weer zwaaien. Dan rammelt de rammelaar en dat vindt hij heel grappig. Dat hij af en toe zijn eigen gezicht raakt met een hardplasticen sleutelbos of iets dergelijks, vindt hij niet erg. Het gaat om het rammeleffect.
Het is erg grappig om te zien hoe hard hij zijn best doet op dat zwaaien met de rammelaar.
Fiona deed dit niet dus misschien is dit wel typisch jongensgedrag? Hij is al bijna zes maanden dus daar ben ik nu natuurlijk wel hard naar op zoek.

Fiona vindt haar babybroertje iets minder grappig nu hij zo bewegelijk wordt. Als Luca op schoot zit, wil hij iets in zijn handjes, dus dan pakt hij haar haren, kleding of knijpt hij haar ergens. Dat mag natuurlijk niet. Dan geef ik hem een speeltje maar dan zwaait hij zo hard dat hij haar weer slaat met het speeltje. Dat doet pijn natuurlijk en dan is ze helemaal verontwaardigd dat hij haar geslagen heeft.


Luca zit ook vaak in de wipper op de eettafel, als wij daar ook zijn met eten of knutselen ofzo.
Aan de lamp hebben we een touwtje hangen met wat speeltjes en rammeltjes. Luca kan bij de onderste twee en speelt daar graag mee. Het is zelfs zo dat als ik hem in de wipper zet op tafel, hij zich al begint te draaien zodat hij er bij kan. Hangt het touwtje er niet, dan kijkt hij omhoog, want dan zit het meestal aan de lamp opgeknoopt.

Image