We zouden samen aan het eind van de middag, als Luca in bed lag, mini croissantjes bakken. De hele middag was ze er mee bezig en gelukkig voor haar ging Luca vroeg middagdutten.
Ze deed enorm haar best op de croissantjes en toen ze uit de oven kwamen, hebben we er natuurlijk eentje geproefd en ze waren heerlijk.
Aan het eind van de middag werd ze toch wel zenuwachtig dus heb ik haar voor de tv gezet. Op de fiets bleek waarom Fiona zo zenuwachtig was: ze wist helemaal niet wat een kerstdiner was en was dus erg benieuwd maar vooral zenuwachtig over wat haar te wachten stond!
Ik legde natuurlijk uit dat het een etentje was met de kinderen van haar klas. Toen was ze al wat geruster. Maar eenmaal in de klas, met allemaal gespannen kinderen, steeg de spanning weer en ik mocht bijna niet weg van haar: ze moest bijna huilen en dat doet ze vrijwel nooit.

Alle ouders brachten schalen vol met lekkere hapjes naar binnen en er was verschrikkelijk veel te eten voor 21 kleuters en 2 juffen. Na afloop kreeg iedereen de resten van zijn hapjes weer mee en een moe kind natuurlijk.
Fiona vond het kerstdiner erg leuk. Wat ze wel heel jammer vond, was dat ze niet zelf haar bordje mocht vullen maar dat een moeder gewoon wat opschepte en juist dat wat ze niet lekker vond.