Nu zien we ook dat ze in de stad goed kan omgaan met verkeer. Ze blijft netjes op de stoep lopen. Bij het oversteken moet ze een hand geven en dat doet ze netjes. Soms is het druk en wil ik gaan oversteken, want dan stoppen de auto's wel, maar dan loopt ze niet mee. Want er komt een auto aan, mama let op! hoor ik dan.

In DolceAqcua is een smalle brug voor alle verkeer en er is geen aparte stoep. Daar liepen we een paar weken terug en Fiona liep plots naar de andere kant om naar het water te kijken. Ik schrok heel erg en greep haar vast en trok haar terug. Ik was boos en geschrokken en Fiona was ook heel erg geschrokken. Vanaf dat moment heeft ze het helemaal door en kan ze het uitleggen:
De stoep is om te lopen en de weg is voor de auto's en bussen. En heel goed opletten want anders bots je met een auto en dat doet heel veel pijn.

Laatst liepen we naar de supermarkt en toen ging ze het nogmaals herhalen:
eerst de stoep aan wijzen: toep om te lopen
toen wees ze naar de straat: toore auto's.
Wowa magge niet oppe taat lopen, wowa moette oppe toep lopen! Annes boem, botsing en au aanne hoofd!

De italiaanse stoepjes zijn wel ontzettend leuk voor een peuter: elke winkel heeft wel een of twee treetjes voor de deur, dan hangen er een aantal vliegengordijnen en zijn er wat etalages en staan er ook nog wat spullen buiten van winkels. Zo doen we over een stuk van nog geen minuut lopen zonder Fiona, wel 10 minuten met Fiona.

Alle italianen zijn dol op kleine kinderen dus veel mensen lopen vertederd langs of zeggen wat tegen haar. Dan lacht ze altijd verlegen terug waardoor ze haar nog leuker vinden.

Komen we langs een bloem of een kunstboeket, dan gaat Fiona altijd ruiken. Vol overgave stort ze haar neus in de bloem, snuift diep in en roept dan uit dat het heel lekker ruikt. Superlief dus.