Luca was gelukkig helemaal niet meer ziek van de waterpokken en met de dag werden de pokken zichtbaar minder. Liefkozend noemden we hem soms ons pokkenkind ;)
{img src="http://fiona.strausz.nl/show_image.php?id=6404}
Bij opa en oma stond een grote kerstboom en een grote kerststal, op de grond. We waren erg benauwd dat Luca telkens maar weer de stenen beeldjes van de stal zou pakken en kapot zou laten vallen. Bizar genoeg vond het hij nauwelijks interessant. Af en toe ging hij er echt even voor zitten om te kijken, om dan niets aan te raken en vervolgens verder te gaan met waar hij mee bezig was.