Vlak voor het avondeten hadden we haar gebracht. Alhoewel ze er veel zin in had, keek ze wel heel erg sip toen we vertrokken.
De volgende dag hoorden we dat alles heel erg goed was gegaan en dat ze lekker hadden gespeeld en gegeten. Inslapen was ook heel goed gegaan, al na 5 minuten sliepen zowel Fiona als buurjongen tot de volgende ochtend.
Fiona vond het maar niets dat het kleine zusje smorgens zo huilde en had gezegd dat die maar mee de kamer uit moest met haar mama en dat Fiona nog even wilde rusten.
Rond een uur of tien kwamen wij naar beneden om te ontbijten en Fiona was net aan het buiten spelen. Vanaf het achterpad keek ze de tuin in en toen ze mij zag staan, kwam er een hele brede lach op haar gezicht en holde ze op mij af. Dat was een heel mooi gezicht.

Ze had het harstikke leuk gehad zei ze. Later vertelde ze dat ze ons ook wel gemist had maar er niet om gehuild had.
We zijn natuurlijk hartstikke trots op haar!