bloemkool

Tja wat moeten we dan. Vaak laten we het maar voor wat het is maar dit keer niet. We hadden tijd en geduld dus daar gingen we dan. Eerst een aantal keer aandringen en rustig wachten. Maar helaas dat werkte niet.


Dus dan maar een beloning in het vooruit zicht stellen. Fiona snapt sinds een tijdje vrij goed het idee van eerst dit dan dat.

Zoals net voor het slapen gaan, dan zeg ik 'ga maar de boekjes opruimen en het andere speelgoed dan nemen we daarna een koekje'. Dat gaat heel goed, ze ruimt op en loopt daarna trots naar de koekjestrommel toe. Geeft mij eerst een koekje en neemt daarna zelf een koekje (en ze probeert altijd nog snel een tweede te pakken). Daarna zitten we samen, allebei trots, op de bank ons koekje op te eten.

Dus ik pak de olijven. Die vind ze heerlijk, ik zelf vind olijven echt super vies. Foina begint te stuiteren op haar stoel. Ze is wel super teleurgesteld als ze merkt dat ze wel eerst een hapje bloemkool moet eten. Ze huilt en weigert. Na een paar minuten nog niets.
Ik doe voor dat bloemkool best te eten is. Maar ook dat helpt niet. Dus dan maar het hele proces voor doen. Ik eet een hap bloemkool en dan een olijf. brrrr wat zijn die vies. vervolgens nog een keertjes. jemmig zijn die olijven niet bedorven ze smaken zo zuur en prikken op de tong. Janneke proeft er een en zegt dat het zo hoort.
Gelukkig heeft Fiona het nu door. Ze neemt een stukje bloemkool en daarna een olijf. Helemaal blij wil ze nog een stukje bloemkool en weer een olijf. Ze at uiteindelijk een heleboel bloemkool ook in grote stukken.
Wij blij en fiona blij met al haar olijven en ze is dan, terecht, heel trots op haar zelf en wij natuurlijk ook op haar.