fiona was zo blij dat ze een vreugde sprongetje maakte. Ik zag het en was heel verbaasd want fiona probeert al tijden te springen maar dat lukte nooit. ze gaat dan op een afstapje staan en roept ' eeje teeje' (ene tweee) en laat zich dan vallen (en wij vangen haar op) of ze doet een grote stap ipv een sprong.
Maar nu deed ze dus plots een klein sprongetje. ik roep: fiona wat knap je kan springen. Blij verrast probeerde fiona het nog een keer. en ja hoor, weer een klein sprongetje en nog een en nog een tot ze niet meer kon.

fiona gaat zo hard met haar ontwikkeling dat we van de ene verbazing in de andere vallen en we enorm trots zijn.