Toen we naar huis gingen eind augustus hebben we bijna de helft van de spullen achter gelaten, en daar zat de graafmachine tussen. Dat was dachten we een goed overwogen beslissing want eenmaal thuis zou het gauw te koud worden voor zandbakmiddagen en het was een relatief groot stuk speelgoed en de auto was beperkt. Dus kozen we voor ander speelgoed en bleeft de graafmachine achter.

Al na aankomst vroeg Fiona direct waar haar graafmachine was en toen ze hoorde dat die nog in de yourt lag, was ze erg verdrietig. Het bleek uiteindelijk nog wel drie weken zandbakweer en ze miste het ding elke dag dat we in het Sarphatiepark zaten. Gek genoeg kon je nergens meer in amsterdam zulk soort speelgoed kopen, de winkels waren al ingericht voor de winter. Jammer voor Fiona.
Toen we naar ijburg verhuisden, hoopte Fiona dat we nu wel de graafmachine zouden hebben, maar nee.
Met de eerstvolgende lading dozen die uit Italie naar Nederland kwam (dank Jan!), was de graafmachine helaas niet meegekomen.
Vorige week kwamen de laatste spullen uit Italie (dank Wim en Anita!): een koffer, de rugdragen en de graafmachine!! Fiona was helemaal verrast en heel erg blij. Dat het geen zandbakweer is maakt helemaal niets uit, binnen wordt gegraven met neppie-zand. Ook duplo-blokken blijken er goed in te passen.
De graafmachine is zo leuk, dat hij mee naar bed mag tussen de middag. Ze mag altijd eerst wat spelen in bed en dan legt ze meestal al het speelgoed uit bed en gaat slapen.
Vorige week trof ik dit toen ik haar ging wakker maken: De graafmachine heerlijk in het midden en Fiona met haar neus in de graafmachine.

Image

Toen ik haar probeerde wakker te maken, draaide ze zich lekker om met haar ogen dichtgeknepen. Dat wil ze nog lekker blijven liggen maar helaas voor Fiona maken we haar na een uurtje wakker smiddags, zodat ze s avonds er ook vroeg in kan.

Image