In de herfst had ze een echt fietsje gekregen van de buren, knalgeel. De fietsenmaker heeft er zijwieltjes onder gezet en natuurlijk ging ze de fiets proberen. Maar de fiets was nog net iets te groot voor haar. Bovendien had de fietsenmaker de wieltjes er niet goed op gezet en kon ze beide kanten op wel 5 cm wiebelen. Dat was haar dus te eng en ze ploeterde lekker voort op haar driewieler.

Twee weken geleden had ik gevraagd of ze hem nogmaals wilde proberen. Echt niet dus. TIbor heeft toen de wieltjes bijgesteld zodat ze niet meer kan wiebelen. Toen wilde ze wel even passen en ze bleek gegroeid dus de fiets was nu op maat. Maar ze wilde er niet op fietsen.

Op een mooie dag heb ik cas en iris gevraagd te komen spelen, met fiets. We gingen samen buiten fietsen en Fiona mocht een fiets kiezen: haar dreumesdriewieler of haar grote kleuterfiets. Toen koos ze voor haar grote kleuterfiets!

Toen we bij de speeltuin waren, had ze al door dat hoe je moest trappen en moest blijven trappen.
Eenmaal daar is ze voor de eerste keer gevallen en toen kwam een beetje de angst en voorzichtigheid opzetten. Nu weet ze dat ze niet te hard moet fietsen, want dan houdt ze het stuur niet recht en valt dus. Maar nu is ze dus ook bang voor bruggen want als je er af gaat, gaat ze hard. Ze durft nog niet te remmen. Op een recht stuk gaat het dus helemaal goed! Verder oefenen we veel.

Ze is hartstikke trots op zichzelf dat ze op een grote kleuterfiets kan fietsen!
Op de creche zit nu ook vaak op een fiets, daar hebben ze hele grote driewielers waar ze net bij de trappers kan. En een hele leuke tweelingfiets: een fiets met zijspan.