Ze ligt dan met haar hoofd op mijn schoot en wil precies weten waar zijn hoofdje zit. Daar geeft ze dan heel veel kusjes.
<img src=http://fiona.strausz.nl/show_image.php?id=5767> <img src=http://fiona.strausz.nl/show_image.php?id=5768>
Dan wil ze weten waar de buik is, de rug, de billen, de voetjes. Ze probeert echt te snappen hoe haar broertje in mijn buik zit.
Hoe hij eruit komt, daar vraagt ze niet naar.
Ze weet dat hij straks geboren is en dan kan ze hem echt op zijn hoofdje kusjes geven. Ze kijkt er erg naar uit maar is nog helemaal niet ongeduldig. Ze wacht het rustig af.
Het is wel moeilijk voor haar dat ik zo dik ben want veel dingen kunnen niet meer of niet meer zo makkelijk. Ik til haar niet meer in en uit de bakfiets. Ik draag haar niet meer en op schoot zitten kan ook niet meer zo lang. Op schoot moet ze rustig zitten en ze mag niet op mijn buik zitten. Stoeien moet nu echt met Tibor en als ze bij mij in bed ligt, moet ze rustig liggen met haar knieen bij mijn buik.
Ze doet erg haar best natuurlijk.
Soms legt ze haar hand 1 tel op mijn buik en roept dan enthousiast: oei, hij schopte tegen mijn hand! Echt de baby voelen bewegen, dat lukt haar niet, daar heeft ze het geduld niet voor en misschien het inzicht ook wel niet.
Zo langzamerhand ben ik gaan uitleggen wat er straks gaat gebeuren zodat niet alles een complete verrassing is. Ze kijkt er al naar uit om straks naar de baby te komen kijken als hij geboren is. Dat ze hem dan wel op schoot mag en heel goed moet vasthouden. Dat baby's ook wel eens heel hard huilen. Dat ik misschien een paar nachten in het ziekenhuis lig, dat vindt ze erg moeilijk. Ik moet haar natuurlijk wel naar bed brengen die avonden, wil ze. We zullen zien hoe dat gaat.