De manier waarop ze lacht, verandert telkens.
In het begin waren haar lachjes grimassen zoals hier op haar vierde dag:
Na een paar weken ging Fiona echt lachen naar ons met haar hele gezicht.
Wat later ging bij het lachen vaak haar tong naar buiten, heel leuk om te zien. BIj het lachen ademde ze dan naar binnen waardoor ze hele grappige geluidjes maakte zoals hlllhlll
De laatste ontwikkeling is dat ze haar mond wagenwijd open doet, dan vindt ze het dus erg leuk.
Vrijwel altijd als Fiona mama of papa ziet, moet ze lachen. Ook als wij tegen haar praten, antwoord ze met lachen.
Ze moet ook altijd lachen als ik haar kusjes bij haar oor geef: