Even oefenen vast voor vanavond:
Om half zes gingen we op pad:
Buiten bleken al heel veel kinderen te zijn. We zouden lopen met twee buurjongens maar al gauw liepen we met een groep van 20 kinderen en nog meer ouders. Daarom splitsten we en gingen wij naar de overkant, met een kleinere groep.
Fiona vond het heel erg leuk. In het begin was ze wel verlegen en en stond stijf tegen mijn been aan. Daarna liep ze zelf net zo hard mee wanneer alle kinderen naar de volgende deur renden. Zingen deed ze niet en snoep pakken ook niet. Ik moest mee en dan wees ze aan welk snoepje ze wilde. Dat stopte ik dan in haar tasje. Ze was wel een van de kleinsten dus in al het gedrang kwam ze dan vaak als laatste bij de snoepmand aan. Op haar gemak bekeek ze uitgebreid alle snoepjes en maakte dan een keuze.
De groep was dan vaak alweer twee deuren verder zodat we flink moesten rennen om ze bij te houden.
Het was erg leuk. We zijn hier in het rijtje geweest en bij de overburen voor en achter. Er stond een harde wind en toen we de straat overstaken, waaide haar lampion van het haakje af en vloog over de straat. Van schrik begon ze heel hard te huilen maar toen ik er dus achteraan rende en hem probeerde te pakken, moest ze ook wel weer heel hard lachen.
Toen we het koud hadden, gingen we naar huis. Natuurlijk belden we aan bij Tibor en zongen we (ik) een liedje. Daarna schoof ze aan tafel om haar snoepschat te bekijken. Ze was er erg blij mee en heeft wat gesnoept. De prachtige blauwe vlinder viel wat tegen qua smaak maar was evengoed erg mooi.
En natuurlijk ging de hele tijd de bel en al na drie keer werd ze onze snoepuitdeler. Ik deed de deur open en Fiona pakte het dienblad met snoep van achter uit de gang en hield het voor de kinderen op.
Daarna riep ze vrolijk dag! tegen ze.
Het was een leuke avond!
